حادثه

 

هجوم حادثه آمد

تا بزرگی اش را یاد آور شوم

خطر, گذشت و آسیب نزد

تا بزرگواریش را ایمان آورم.

خبر رسید و بی رحم...

غمی عمیق شد بر دلم

تا قطره قطره اشکها جاری شود و

بسوزم.

ناگهان

شوقی عظیم

سراسر وجودم را گرفت.

سجده زدم و گریستم

و به یاد آوردم

که بار دیگر

مهربانی و بخشندگی اش را

به رُخم کشیده است!

 

نوشته شده در یکشنبه 86/5/28ساعت 1:4 عصر توسط رضوان تو بنویس ( ) | |